Hejcia wszystkim! Z tej strony taniezdara.
Dziś chciałabym przedstawić Wam jedną z moich ulubionych i pierwszych mang, jaką kupiłam. Tokyo Ghoul pojawiło się w moim życiu przez opening anime, które znalazłam na YouTubie, i w którym się zakochałam.
Po przesłuchaniu piosenki „Unravel” postanowiłam obejrzeć samo anime. Bardzo mnie wciągnęło, pomimo tego, że jest odrobinę brutalne. Potrafi jednak wzruszyć, a więź z głównymi bohaterami nawiązuje się bardzo szybko. Przed zakupem samej mangi polecam obejrzeć wam kilka odcinków, żeby sprawdzić, czy sama historia będzie Wam odpowiadać.
Jednak wracając do samej mangi. O czym jest?
„Ken Kaneki jest studentem, który cudem przeżywa spotkanie z ghoulem – istotą żywiącą się ludzkim ciałem. Lekarz chcąc uratować życie chłopaka postanawia przeszczepić mu narządy ghoula. Kaneki po powrocie do zdrowia odkrywa, że normalne jedzenie mu nie smakuje i zdaje sobie sprawę z tego, że stał się w połowie ghoulem. Mimo wszystko postanawia, że nigdy nie zje ludzkiego mięsa. Głównym wątkiem historii jest walka jego człowieczeństwa z pragnieniem konsumpcji ludzkiego mięsa.”
Bohaterowie
Kaneki Ken
Jest głównym bohaterem opowieści. Student japonistyki na wydziale literatury. W wyniku transplantacji stał się półghoulem. Pracuje w Anteiku, małej kawiarni będącej miejscem spotkań okolicznych ghouli. Po przeczytaniu pierwszego tomu jedyne co odczuwałam to współczucie, jeśli chodzi o jego osobę. Znalazł się w świecie, w którym nie powinien się pojawić. Na dodatek sam.
Hideyoshi Nagachika
Przyjaciel głównego bohatera. Często spędzają razem czas, nawet po przemianie Kanekiego w półghoula, o której Hide wie. Jest to chyba najbardziej pozytywna postać w całej mandze. Jego zachowanie to dobry przykład najlepszego przyjaciela.
Tōka Kirishima
Ghoul, młoda dziewczyna. Pracuje w kawiarni Anteiku razem z głównym bohaterem. Ma długą grzywkę zakrywającą prawe oko. Jest gwałtowna i agresywna, wśród ludzi stara się być miła i nie ujawniać się. Jej można się bać. Pierwsze spotkanie Kanekiego z Touką było bardzo brutalne i agresywne z jej strony. Jest jednak postacią, która lubi ukrywać swoje prawdziwe uczucia.
Rize Kamishiro
Ghoul, początkowo umawia się z głównym bohaterem. Jej narządy zostały przeszczepione Kanekiemu. Niezwykle agresywna, bardzo żarłoczna. Sprawia wrażenie uroczej, cichej dziewczyny, która uwielbia czytać książki. I nawet nieźle jej to wychodzi. Na szczęście jej obecność w mandze oraz w anime przeważa jedynie w pierwszym tomie/odcinku.
Bohaterów jest o wiele więcej. Są to bardzo ciekawe i czasami lekko stuknięte postacie, które (mam nadzieję) zaintrygują Was swoją osobą tak samo jak mnie.
Informacje ogólne
Tokyo Ghoul to manga seinen (manga adresowana głównie do młodych mężczyzn w wieku od 18 do 30 lat), której autorem jest Sui Ishida. Manga doczekała się Sequela, zatytułowanego Tokyo Ghoul:re.
Na podstawie mangi powstały cztery seriale anime: Tokyo Ghoul, Tokyo Ghoul√A, Tokyo Ghoul: re oraz Tokyo Ghoul: re2.
Bardzo polecam Wam tę mangę. Jest w niej zawarte dużo więcej szczegółów niż w anime, a samych bohaterów można poznać bliżej. Nie jest ona jednak dla osób, które nie lubią rozlewu krwi ani brutalności czy kanibalizmu. Są tam również sceny znęcania się psychicznego i fizycznego, więc jeśli ktoś bardzo przywiązuje się do bohaterów lub nie znosi złego traktowania, proszę tego nie oglądać/czytać. Jak już wspomniałam wcześniej, opowieść, pomimo rozlewu krwi czy ostrych walk, potrafi doprowadzić do płaczu. Są w niej momenty, które naprawdę łapią za serce. Również wypowiedzi postaci potrafią być mądre i skłaniające do myślenia (co jednak zdarza się rzadko, ponieważ czasami wystarczą tylko gesty).
Na koniec zostawię Wam kilka zdjęć samej mangi, żebyście mogli zobaczyć, czy kreska przypadnie wam do gustu.
Skopiowałam i narysowałam również jedną ze stron mangi. Mam nadzieję, że Wam się spodoba ^^
To tyle z mojej strony. Mam nadzieję, że tym, którzy zdecydują się na kupno Tokyo Ghoul, historia Kaneki Kena przypadnie do gustu i wciągnie. Macie tutaj jeszcze link do samego anime oraz mangi do przeczytania online, niestety tylko w języku angielskim – tutaj.
Do następnego razu!
Źródło: (1)
