Japonia ma niezwykle bogatą historię tekstyliów, a kimono jest jednym z najbardziej interesujących elementów artystycznej ekspresji. Termin „kimono„, który oznacza „rzecz do noszenia„, został użyty po raz pierwszy w połowie XIX wieku. Początkowo noszone przez niższe klasy społeczne lub jako bielizna przez arystokrację, od XVI wieku kimono stało się głównym elementem ubioru dla wszystkich klas i obu płci.
Do dziś pozostaje trwałym symbolem tradycyjnej japońskiej kultury. Kimono to prosty strój o prostych szwach. Nosi się je, owijając lewą stronę nad prawą i zabezpieczając szarfą zwaną „obi„. Długość odzieży można dostosować, podciągając nadmiar materiału pod obi. Można także dokonać innych regulacji, takich jak odciągnięcie kołnierza, aby odsłonić bardziej zmysłowo kark kobiety. Kopertowy krój zapewnia swobodę ruchów – przydatną funkcję w kulturze, gdzie wiele czynności wykonywanych jest siedząc na podłodze. Kimono jest również dobrze dostosowane do klimatu Japonii, gdzie kimono bez podszewki jest noszone w wilgotne lato, a z wieloma podszewkami w zimie.
W kimono to wzór, a nie krój, jest najważniejszy. Kolor i dekoracja wyrażają oznaki statusu społecznego, tożsamość osobistą i wrażliwość kulturową. Tylko elita nosiła regularnie luksusowe kimono, a większość osób nosiłaby jedwabne szaty tylko na specjalne okazje. Ważnym aspektem jest również dobór obi i akcesoriów, takich jak grzebienie i szpilki do włosów.
Obrazy używane na kimonie często posiadają złożone znaczenia. Na przykład najpopularniejszym ptakiem na kimonie jest żuraw, który symbolizuje długowieczność i szczęście. Konkretne motywy były używane do wskazania cnót lub atrybutów noszącego, lub odnosiły się do pory roku, lub okazji, takich jak wesela i festiwale, podczas których przynosiły szczęście noszącemu.
Kolory mają również silne znaczenie metaforyczne i kulturowe. Uważa się, że barwniki uosabiają ducha roślin, z których są pozyskiwane. Kolory mają również silne znaczenie poetyckie. Na przykład fiolet jest metaforą nieśmiertelnej miłości, a czerwień symbolizuje młodzieńczy blask i urok, dlatego jest odpowiednia dla odzieży młodych kobiet.
Motywy kimona często czerpią z natury, przedstawiając kwiaty, ptaki, zwierzęta, motyle i ważki, a także krajobrazy gór i strumieni. Motywy te mają skojarzenia poetyckie, podczas gdy bardziej złożone krajobrazy odwołują się do konkretnych historii z literatury klasycznej lub popularnych mitów.
Od początku XX wieku, na kimonach pojawia się coraz więcej graficznych obrazów. W szczególności na ubraniach dla młodych chłopców pojawiają się symbole reprezentujące nowoczesność i postęp Japonii – samochody, pociągi, samoloty i drapacze chmur. W latach trzydziestych motywy te stawały się coraz bardziej nacjonalistyczne i militarystyczne.
Kimono pozostaje więc nie tylko wyjątkowym elementem tradycyjnej japońskiej kultury, ale także złożonym nośnikiem symbolicznych znaczeń, pełnym piękna i bogactwa artystycznej ekspresji.
Źródło: Opracowanie własne
Moderator: ECHo
Edytor: Koshi
